Nanga Bay - Monkey Mia - Quobba - Coral Bay 13-17 januari 2011

Rookhoestjes en dolfijnen

Kalbarri National Park lieten we achter ons en reden verder in onze 4WD door West Australie. Het was alweer half januari en voor ons gevoel begon de tijd te dringen om voor eind januari in Broome te zijn. Een van de hoogtepunten waar we de hele reis al naar uit hadden gekeken was het Ningaloo Reef, ten hoogte van Coral Bay en Exmouth. Maar voordat we daar aankwamen, zouden we eerst nog wat dolfijnen kunnen zien bij Monkey Mia.
Nanga Bay, zo'n 1,5 uur voor Monkey Mia, was voor ons weer een eindstation na een lange dag rijden.
Vlak ervoor kwamen we langs de Strombolites. Een van de oudste organismen op deze aarde die ieder jaar zo'n 3 mm groeien, liggen in het ondiepe water aan de kust. We waren al eerder bij zoiets dergelijks geweest vlakbij Mandurah, maar blijkbaar (wist een mevrouw te vertellen) waren die DOOD...en zijn we nu bij de juiste. Oh ok..mevrouw :S.

Het lijken kleine rotsen en zonder de bordjes met uitleg zou je er verder ook niet meer naar omkijken. Dat dachten waarschijnlijk ook de eerste handelaren in Australie, die vanuit de kust hun kamelen wol verscheepten. De karren sporen zijn nog duidelijk te zien tussen de Strombolites. Het opnieuw groeien tot dezelfde hoogte kan namelijk eeuwen duren...OEPS.

Het Nanga Bay Resort was een hele grote camping, met ook cabins en stapelbedden (hostel achtige) kamers. Voor ieder wat wils dus.
Bij het inchecken stond er een verrimpelde mevrouw achter de toonbank, luid hoestend inclusief rochelende ondertoon. Voor de rest was er niemand te bekennen in het restaurant en winkeltje wat in hetzelfde gebouw als de receptie zat.
Het hele park was aardig leeg en behalve 1 gezin en (natuurlijk) "Ze Germans", was er niemand om te bekijken of mee te praten. We konden erg prettig onder wat bomen kamperen en genoten van het zachte briesje wat van het strand afkwam. De camping was namelijk wel gelijk gelegen aan het strand. Ook al was het meer een visstrand dan een zwemstrand, kon je je wel indenken dat wanneer het hier druk is..het erg gezellig kan zijn.
Na weer een avond zweten in de auto (en ons filmpje te hebben opgenomen over de auto) reden de volgende ochtend weer op tijd verder. Op weg naar Monkey Mia!
We wilden 2 avonden proberen te blijven op deze locatie, om even bij te komen van de warmte en ook wat was te doen. Op weg er naar toe kwamen we langs het bekende Shell Beach, overal waar je keek lagen witte, kleine schelpjes en de laag kon wel zo'n 12 meter diep zijn. We betrapten ons erop dat we het eigenlijk niet heel erg boeiend vonden. De avond ervoor bij de camping in Nanga Bay, lagen er langs het strand net zoveel witte schelpjes...en die waren nog niet platgelopen door de vele toeristen. Je gaat je dan afvragen hoe lang zo'n strand nog een toeristische attractie kan blijven, tot het  gewoon verpest wordt door de voetstappen van toeristen?

De gebruikelijke foto's genomen van ons in het water en tussen de schelpen, toen weer in de auto richting Monkey Mia.
Natuurlijk kwamen we weer een attractie tegen en ook al heb je geen zin, moet je er toch even stoppen " nu we er toch zijn" ;).
Het was een Marine Centre waar ook ieder uur de haaien gevoerd werden. We kregen een rondleiding en uitleg over vissen, schildpadden en slangen die direct daar aan de kust leefden. Terwijl we aandachtig luisterden, genoten de muggen weer eens van mijn bloed (niet fijn!). We kregen uiteindelijk nog de langverwachte voederactie bij de haaien te zien, wat zo snel voorbij was dat ik blij ben dat ik het heb gefilmd haha. Nou ja....blijkbaar blijven het gelukkig wel wilde dieren en gaan ze niet poseren voor de toeristen;).
We hoorden van de jongen achter de kassa dat door het slechte weer kort ervoor, veel wegen afgesloten waren helemaal naar boven in het puntje van de Peninsula. Erg jammer vond Steef, die wilde wel weer even lekker gaan offroaden. Ik dacht :" gelukkig blijft het servies heel..;)".

Ok, nu ECHT naar Monkey Mia! Je moet entreegeld betalen voor het "park", oftewel als je een poging wil doen dolfijnen te bekijken, maar daarnaast is er ook maar 1 resort met camping wat gelegen ligt net na dit betalingspunt. Wat toevallig.
We besloten in de auto te slapen voor in ieder geval 1 nacht om te bekijken hoe het 's nachts met de warmte op de camping zat . De tweede nacht hebben we overigens in een kamer geslapen...met ventilator...dat was wel nodig!
Direct aan het strand lag het resort en ideaal voor wat gesnorkel en rustig ronddobberen. We zagen schildpadden en Stingrays voorbij zwemmen onder water..en zelfs ik had vriendjes gemaakt met kleine witte visjes.
In de avond toen ik de was aan het ophangen was, kwam er ineens uit de bush net naast de camping (en naast onze plek) een Emu het terrein op.

schone was en nieuwsgierige Emu

Als je er zo naast staat krijg je pas door hoe groot zo'n beest is en hoe scherp zijn poten en bek eruit zien. De Emu scheen mij wel interessant te vinden en bleef om de auto hangen, ik kroop daarop hysterisch in de auto...Stefan lachend achterlatend. Nadat de Emu een kado achterliet in de vorm van een stomende....ja juist ja...ging hij de buren vervelen. Ik heb hem niet meer gezien, misschien is hij wel op de BBQ beland ergens ;).
De volgende ochtend sloten we aan bij de kuddedieren die allemaal om half 8 op het strand staan om het voederen van de dolfijnen te bekijken. We hadden blijkbaar geluk....er stonden met ons zo'n 100 andere mensen (haha ik moet er nu nog steeds om lachen)..de ochtend ervoor waren er maar 15 mensen (aldus onze buurman). We hadden er al niet heel erg veel van verwacht en op zich op internet al veel foto's en verhalen er over gezien en gelezen. Je wacht eerst een tijd aan de kant, dan pas mag je met z'n allen naar voren het water in tot je enkels en daarna vooral niet bewegen. Anders krijgen de dolfijnen namelijk stress. Enkele lucky bastards worden uitgekozen 1 vis te geven aan een dolfijn en dan is de emmer leeg (dit moeten de dolfijnen ook echt kunnen zien, anders blijven ze wachten op meer). Ik denk dat het voor die 4 mensen die uit worden gekozen een super ervaring is, voor de rest..die is toe aan een bakje koffie erna ;).

Het leuke van het resort was wel, dat we de tweede dag heel relaxt konden doen. Een beetje in de bar hangen, dan weer wat zwemmen of even een dutje doen in de kamer. Het snorkelen was op die dag helemaal leuk, omdat wat dolfijnen besloten gewoon gezellig de mensen te laten schrikken terwijl ze in het water lagen. Dat was vooral een leuk gezicht voor ons, wij zagen ze al aankomen maar veel mensen dobberend in het water niet. De eerste reactie is vaak : HAAI??! oh nee...dolfijn ...
Heel schattig was dat een van de dolfijnen een kleintje had en het was alsof de moeder haar kind kennis liet maken met de mensen: " Zo baby, dit zijn al die gekken die nou naar ons komen kijken en gratis eten geven..vooral schattig doen".
Het relaxen was voorbij en we begonnen aan de reis helemaal richting Exmouth. We zouden twee stops maken in de tussentijd en de eerste stop was bij het Quobba Station.

afgebrokkelde weg richting Quobba

Via Geraldton en daarna door het eerder onder water gelopen Carnarvon, zouden we bij Quobba uitkomen. In Carnarvon was duidelijk de nasleep te zien en te voelen van de Flooding (overstromingen). Hele stukken straat waren verdwenen of staken omhoog. Op de muur van het tankstation was duidelijk de lijn te zien van hoe hoog het water had gestaan en bij het gesloten winkeltje hingen de draden uit het plafond. 

Best heftig, zelfs zo was te merken hoeveel kracht het water kan hebben bij zo'n overstroming.
Na ruim een uur over een half ondergelopen en hobbelige weg te hebben gereden kwamen we uit bij het Quobba Station. Gelukkig konden we in een van de huisjes (met ventilatoren) slapen voor een lage prijs (zelf beddengoed meenemen en misschien is niet alles schoon, want familie had er gelogeerd). Het uitzicht wat het met zich meebracht was echt geweldig! Direct aan het strand, alsof je de enige was aan dit stukje kust in Australie. 

Dolfijnen zwommen in de verte en later zagen we hele grote vissen (misschien tonijnen) zich tegoed doen aan kleinere visjes, al springend uit het water. Zeker een aanrader om een van de twee huisjes te huren als je naar Quobba gaat. Er konden zelfs nog 4 slapers bij in de twee stapelbedden, maar die hadden wij natuurlijk niet nodig. Ja echt een mooie plek.
Het slapen ging voor mij niet helemaal geweldig die nacht, de ventilatoren sloegen 's nachts af en het werd bloedheet. Maar in de ochtend maakte het uitzicht en de opkomende zon veel goed. Nog even langs de Blowholes die Quobba ook zo bekend maken en we waren weer op weg.

Blowholes

We gingen er van uit dat Coral Bay een grotere stad was en op zich is het best fijn af en toe weer in de bewoonde wereld terecht te komen. Coral Bay was echter 1 straat, een klein winkelcentrum, een hostel en 3 resorts/ caravanparks. Wederom zorgde de hitte ervoor dat we besloten uit te wijken naar een hostel in plaats van weg te bakken op de camping. Met een erg basic kamer, maar met een airco waren we zeer tevreden. Hier hebben we denk ik tijdens onze hele West Kust reis het gezelligst gesnorkeld. Grote vissen zwommen met ons mee en we konden over het begin stuk van het Ningaloo Reef zwemmen. Nog meer gekleurde kleine visjes en koraal doemde dan voor je ogen op, heel gaaf. Zelfs ik durfde eens te snorkelen en we hebben er zeker een paar uur ingelegen.
Tja voor de rest is er niet zoveel in Coral Bay, je moet je ook echt aanpassen aan de warmte en gewoon rustig wat eten, drinken, zwemmen, of gewoon niets doen. Zelfs in de avond bleef het buiten erg warm, maar in onze kamer met 23 graden was het heerlijk!

Cervantes -Dongara St. Denison - Kalbarri 9-12 januari 2011

"Dag hondjes en schaapjes" zeiden we toen we wegreden uit Bindoon. De trip zou dit keer leiden naar een plaats meer naar de kust (en hopelijk met een frisser windje). Cervantes was waar we een camping zouden zoeken en in de buurt van het stadje lagen de bekende Pinnacles. Deze pilaren van limestone steken soms wel een paar meter boven de zandige ondergrond uit en met z'n allen zorgen ze voor een vreemde stille plek.

Wij gingen natuurlijk weer eens op het heetst van de dag daar kijken, dus er werd wat afgezweet. De flessen water die we op elke camping bijvullen, komen daarbij goed van pas :). Er schijnen een heleboel beesten te leven op, in en rondom de Pinnacles. In het bezoekerscentrum aan de rand van het " Pinnacle veld" kun je de achtergrond lezen hoe ze zijn gevormd (gelukkig heb ik foto's genomen, want ik kan zoiets nooit onthouden), hoe oud ze zijn en ook wat voor dieren het huisvest. Vooral de spinnen en slangen maakten indruk op me......en van binnen maar van geluk zuchten dat je er geen bent tegengekomen terwijl je dartelend en foto's makend er tussendoor liep. 

Cervantes lag een aantal kilometer boven Lancelin, waar we net na de de kerst een paar dagen hebben gezeten. Wat we echter nog niet in Lancelin hadden gedaan, was het sandboarden. De duinen gelegen in Lancelin zorgen ieder jaar weer voor vele toeristen die sandboards kunnen huren en van de duinen kunnen roetsen. Ze liggen overigens niet gelijk aan zee, maar wat meer het land in. Daarom is het waarschijnlijk ook zo'n goede toeristen attractie, omdat na een paar minuten rijden op een verharde weg, je ineens in een woestijn staat.

OK, wij na een nachtje camping in Cervantes onderweg naar Lancelin om daar eens te gaan sandboarden.

Ik huurde de slee versie en Steef natuurlijk de snowboard versie van een sandboard. We waren expres tussen 9 en 10 in Lancelin, omdat we de hitte voor wilden zijn. Maar in het warme seizoen..is de 'hitte voor zijn' waarschijnlijk om 6 uur in de ochtend haha. Niemand anders was te bekennen in de woestijn en wij werkten ons al zwoegend en (weer) zwetend de duinen op. Met een beetje wax (van een kaars) vetten we onze boards en in daar ging ie dan.....

Naar beneden ging gepaard met veel zand in: ogen, mond, shirt...en onderbroek. Naar boven was nog erger! Het waaide die dag ongelofelijk hard en mijn kauwgom was van zand geworden. Na een stuk of vier keer in het zand te zijn verdwenen gaven we het maar op....dit is een sport wat echt niet in de zomer gedaan moet worden..en vooral niet als het hard waait! ;)

Met zand echt overal............ reden we richting het noorden en besloten we verder te rijden richting Jurien Bay. Dat leek ons een leuke plek om te overnachten. Nou niet dus haha, er was werkelijk niets en tenzij je heeeeeeeeel erg geïnteresseerd bent in een dagje vissen in de zomer...met verder niemand dan zou je vooral moeten gaan. We werden een beetje triest van de rust die hing in het plaatsje en reden daarom maar verder totdat we hopelijk een leuker stadje tegenkwamen. 

En dat deden we! Op de weg naar het leuke plaatsje Dongora reden we nog langs een zoutmeer, die er in Australie wel vaker te vinden zijn. Door het proces van het zoutwinnen kleurt het hele meer roze..en dat levert wat mooie foto's op. 

Dongara- St. Denison was echt een geschenk uit de hemel. Een kleine haven, wat schattige winkeltjes en best veel mogelijkheden qua accommodatie. Zo bleek ook dat we konden onderhandelen over prijzen ("heeeey we doen nog even een rondje stad en kijken even verder is dat goed?"). UIteindelijk kwamen we bij een mooi park uit aan zee en huurden daar een cabin voor twee dagen. Het was ook daar erg warm tot in de avond dus een cabin met airco was zeer welkom. De cabin had een goed bed, een tv, waterkoker en broodrooster, bestek, borden, een koelkast en ook een ruime badkamer. Dat alles voor een goede prijs...en oh wacht je kreeg er ook gratis...MUIZEN BIJ. Muizenkeutels in ons bed..onder ons bed....en toen we goed gingen zoeken...vonden we 6 muizenvallen in de 8 vierkante meter die we hadden gehuurd. Na er 1 nacht te hebben gezeten waarna de "mouse awareness" iets te groot begon te worden, besloten we eens te kijken bij een van de buren. Snel reden we naar een ander park aan de andere kant van het stadje en hier vonden we voor dezelfde prijs een nog betere cabin! Snel reden we terug naar het andere park en Steef confronteerde de vrouw achter de balie nog met de vraag: "Weet u dat u een serieus muizen probleem heeft?" 

Waarop zij droog antwoordde: " Ja, maar ja we hebben gewoon geen controle over de muizen..." 

Steef:" Vindt u het niet meer dan normaal dit van te voren te melden aan uw klanten?"

"Ja nee, dan komt er natuurlijk niemand meer.." vervolgde de mevrouw, waarna Steef stomverbaasd besloot hier geen woord verder aan vuil te maken.

Ach nou jaaaa, alle irritaties op een stokje konden ons niet deren, want we hadden voor de tweede nacht in Dongara een top locatie om te overnachten. In een roze huisje, met alle voorzieningen en ...AIRCO (en geen muizen;)). Helemaal tot rust gekomen en spelend in de zee (met Steefs surfplank) konden we die dag nog in het blauwe water liggen. 

Twee dagen vlogen voorbij en na de auto schoon te hebben gemaakt en alles weer opnieuw een plek te hebben gegeven, gingen we op weg naar Kalbarri. Kalbarri was weer meer naar het noorden en lag gelegen aan het Kalbarri National Park. De kustlijn was prachtig om te zien en hoge kliffen zorgden voor mooie uitzichtpunten. De lichtblauwe en donkerblauwe vlakken in zee had ik nog nooit zo duidelijk gezien. 

Door de overstromingen in Carnarvon meer naar boven een paar weken ervoor was het zee water, wat overging in de rivier, helemaal bruin geworden. Waar mensen normaal gesproken lekker konden zwemmen, kon je nu alleen een beetje pootjebaden..of in ieder geval 'niet met je hoofd onder water gaan'. De bruine chocolade golven die uit de zee kwamen waren echt apart om te zien.

We kozen een camping uit en in best opvallend hoog kriebelend gras parkeerden we de auto. 

De volgende dag reden we door het Kalbarri National Park. Een uitgestrekt park met lage begroeiing, maar af en toe een uitzicht waar je U tegen zegt. De rivier loopt al slingerend door het dal heen en je kan zo honderden meters naar beneden staren vanaf de uitkijkpunten. De "Natures Window" is wederom een toeristische attractie binnen het park en na een stuk 'offroad' (wat ook te doen is met een normale auto of busje, als je maar rustig rijdt) parkeer je de auto en volg je wandelend wat bordjes. Water meenemen is hier zeker een must (waren wij vergeten), want een tijdje in die hitte ook al is het maar een paar honderd meter lopen maakt je dorstig! Na wat geklauter over rotsen kwamen we bij the Natures Window aan en maakten wat foto's.  

Gelukkig biedt het raam ook wat schaduw, dus met wat Duitsers en een Australisch gezin konden we uitpuffen met uitzicht op het Kalbarri National Park.

Nu alleen nog terug naar de auto.......

Farmstay in Bindoon 8 januari 2011

He heeee, eindelijk kunnen we weer aan een nieuw onbekend stuk beginnen! Na een maand onder Perth te hebben gereisd en wat delen voor de tweede keer te hebben gezien, verlieten we Perth voorgoed.
Ontzettend mooie stukken gezien, maar het vooruitzicht dat we nog zoveel moois gingen zien ging ook wel kriebelen. Omdat ik (Lieve) al wat dagen snipverkouden en met een lichte koorts rondliep, leek het ons nog het beste om ergens binnen te overnachten. Steef kwam met het idee om ergens op een boerderij te overnachten meer het binnenland in, een paar uur rijden vanaf Perth. De Windmill Farm in Bindoon biedt ook kamers aan op hun boerderij, geschikt voor stellen en gezinnen. Niet wetende wat ons te wachten stond, reden we Bindoon binnen....en ook weer uit..zo groot was het daar ;).

De Windmill Farm lag op een paar minuten rijden vanaf de snelweg. Via een rode zandweg bereikten we ons nieuwe slaapadres. Heel rustig, geen andere mensen te bekennen, zagen we we in de verte iemand het gras besproeien. Dat bleek de heer des huizes te zijn en die riep snel dat hij zijn vrouw even ging halen. (Die ging blijkbaar over de reserveringen ;)).
Vrolijk en een beetje chaotisch pratend kwam er een klein vrouwtje naar ons toe en verwelkomden ons op hun boerderij. Blijkbaar hadden ze net een drukke periode achter de rug. Er kwamen in de vakantie periode vooral veel mensen uit Azie om bij hun op de boerderij te verblijven. (Ik voelde me al helemaal thuis...)
Zo'n 7 kleine gedeelde appartementen stonden voor en achter hun eigen huis en wij kregen kamer nummer 1. Echt heel erg leuk zag het eruit, we hadden een mooie veranda (afgedekt met gaas tegen de muggen en vliegen) en vanuit de veranda kwam je bij de slaapkamers en een gedeelde woonkamer met keuken. Wij waren verder hun enige gasten, dus hadden alles voor onszelf.

Ze vertelde ons ook nog dat ze om half vijf in de middag en om half 8 in de ochtend de dieren eten ging geven, dus als we wilden helpen? Een kudde schapen van 30 (voor Australische begrippen erg weinig, maar voor de Nederlandse best veel) stonden achter op het land en rondom het huis liepen er nog twee lammeren luid blatend rond. Verder hadden ze wat kippen, een gekke gans, 2 stieren met dikke horens, 1 koe en een pony staan. Twee hele lieve honden Whiskey en Soda (twee kelpies) liepen braaf maar overactief achter haar aan.

de twee Kelpies, my buddies

Toevallig vertrok die avond een meisje, wat ieder jaar 6 weken bij hun logeert, terug naar Cairns. Het meisje zal zo'n 15 jaar zijn geweest en was van Japanse kom af. Als een echte boerderij chick hielp ze bij het avond voederen mee...en sjouwde ze het voer van de dieren rond. Helaas was voor haar de vakantieperiode bijna afgelopen en moest ze terug naar school in Cairns (Australie). Haar familie woont nog in Japan dus ze reist op en neer tussen de twee landen.
We hadden al besloten om de volgende dag om half 8 mee te helpen met het voederen van de dieren, maar als hoogtepunt van die dag liet Joan nog even de baby kangoeroes zien. Op hun gemak en met z'n tweeën, zaten de kleine "joeys" in hun mand. Gewikkeld in een soort van zakje om de buidel van de moeder kangoeroe na te bootsen keken ze een beetje vreemd en sloom de wereld in. Toen de een aan de ander zijn oor begon te knabbelen, was het schattige plaatje helemaal compleet. Joan vangt om de zoveel tijd de kleintjes op, wanneer een moeder kangoeroe wordt aangereden. Mensen in de buurt en dierenartsen weet dat zij ze graag opvangt dus zo gaat het al jaren. Zo krijgen ze de fles en hun " luier" wordt verschoond. Uiteindelijk worden ze nieuwsgieriger en hopsen ze meer de deur uit om op het omringende land rond te snuffelen. Na een klein jaar zijn ze groot en zelfstandig genoeg om verder de wereld in te springen. Morgen zouden we ze de fles mogen geven... " Stefan, is het al morgen??"
Toen we later op de avond aan het eten zaten bij ons huisje, reed Joan nog even langs om te zeggen dat op het aangrenzende weiland een aantal kangoeroes stonden te 'grazen'. Als we een stukje brood meenamen, konden we nog eens geluk hebben dat er een van de eerder door haar opgevoede kanga's tussen stond. Tessa of Bella heeft namelijk altijd wel trek in wat brood.
Inderdaad, zo'n 10 kangoeroes stonden op hun gemak van het gras te plukken en toen Steef een stukje brood hun richting op gooide, kwam er eentje wel heel dichtbij. Braaf en uit de hand van Steef heeft ze uiteindelijk het hele sneetje brood opgegeten. Luid smakkend en ons met een scheef hoofdje aankijkend werkte ze het brood weg. Toen was het op....en liepen wij teleurgesteld terug naar ons huisje. Tessa (of Bella) met een "ik wil nog meer" blik achterlatend.

De volgende ochtend kwam snel na een goed avondje slapen in de kamer zonder spinnen (gelukkig). Zelfs te vroeg stonden wij al klaar om de beesten te voederen. Joan kwam naar buiten, gevolgd door de Whiskey en Soda en zette ons gelijk aan het werk. " Hier een bak voor de koeien, voor de pony ..en ja..de schaapjes hier..die helpen zich zelf.. " Inderdaad de lammeren en een paar andere schapen deden alsof de voederopslag een lopend buffet was en stopten hun hoofd gewoon in een zak. De lammeren kregen ook nog de fles en met kwispelende staartjes slurpten ze het een beetje agressief naar binnen. OP!
De rest van de beesten kregen hun eten en toen was het moment daar; de kleine Joey's eten geven!
Ach wat was dat lief, terwijl ze nog in hun zakje zaten kregen ze de fles..en met onze vrije hand konden we ze een klein beetje over hun hoofd aaien. Super leuk om dit mee te kunnen maken en gewoon in een woord SCHATTIG.(zie video hieronder)


Ja, onze eerste Farmstay ervaring (ook al was het maar voor 1 nacht), was erg leuk. Het is net alsof je bij familie een nacht logeert en je even een handje helpt. Jammer dat we niet langer konden blijven, maar voor iedereen die nog langs Bindoon komt....zeker doen en geef Whiskey en Soda een aai over hun bol van mij ;).

Farmstay kan ook gratis (werken voor je verblijf), meer informatie en voorwaarden hierover op www.wwoof.com.au

Voor de tweede keer naar Margaret River 3-7 januari 2011

Nadat we vroeg in de morgen op waren gestaan om W. af te zetten bij het vliegveld voor zijn vlucht terug naar Sydney, en vriend M. als enige verstekeling nog over was,  hadden we besloten om naar het noorden te rijden. Na 5 minuten rijden bedacht Lief dat Steve en Mitch (de Australier en zijn zoon die we 2 weken eerder hadden ontmoet) nog in het zuiden zaten en dat het misschien wel gezellig zou zijn om daar langs te gaan. Aangezien we toch geen idee hadden wat we in het noorden gingen doen, maakten we rechtsomkeert richting Margaret River (Gracetown).

Gezien chinaman M. er ook bij was en hij het echt Australie wel eens wilde zien (een quote van hem: “ gaan we nog naar het binnenland naar van die grote rotsen enzo?!”) namen we hem mee naar een bushcamping (Yalgorup National park) voor een overnachting. Dit heeft hij geweten….
Op een gegeven moment zat hij, gekleed als talibanstrijder die zichzelf op elk moment zou kunnen opblazen van frustratie, te genieten van de vliegen die letterlijk zijn neus uitkwamen. Terwijl de avond vorderde werd het alleen maar gezelliger, de muggen kwamen tevoorschijn en staken in alles wat bloed zou kunnen bevatten. Lieve is meerdere malen door haar broek heen gestoken en zelfs toen ze haar broek in haar sokken had gedaan staken ze daar zonder moeite doorheen! Terwijl we in het donker wat biertjes aan het drinken waren werden we opgeschrikt door 2 zwarte schimmen die langs de tafel kropen. Nee geen wilde koalas die op zoek waren naar een restje bier maar 2 possums die kwamen kijken wie er aan hun tafel zaten. Nadat de Kookaburra’s ons in slaap hadden gelachen werden we de volgende morgen wakker met op het veld naast ons 3 kangaroos.  Aan het slagveld op M. zijn rug en Lieve haar benen was te zien dat de muggen ook een topavond hadden gehad.

muggen en vliegen vermijden...en "the morning after"...

Na alles ingeladen te hebben zijn we richting Steve gereden, na zo’n 1.5 uur rijden kwamen we aan in Gracetown waar Steve zijn caravan tijdelijk had ingeruild voor een kamer in een huisje aan zee. Het was nog vrij vroeg en we moesten de nodige boodschappen voor de avond doen dus zijn we even richting Margaret river gegaan om een biertje te drinken, oh nee, boodschappen te doen…

Na een pint boodschappen te hebben gedaan wist Steve ons te vertellen dat hij wel een uitermate mooi surfplekje wist, in volle vertrouwen zijn we maar achter hem aangereden en na een kleine 20 minuten off-roading zagen we een heerlijk leeg strand en prachtig blauw water, en niet te vergeten, goeie golven!

Tegen het eind van de middag alle spullen weer van het strand te hebben meegenomen hebben we nog wat gedronken en fotos genomen van de ondergaande zon met z’n zessen (inclusief Buster de hond). 

Deze avond zou een illegale camping avond worden, dit betekent dat je er op gokt dat er geen bushranger langskomt en gewoon je kamp opzet. Dit houdt ook in ook dat je ‘s ochtends heel vroeg je spullen weer opruimt, omdat deze ranger je anders $200 boete geeft… per persoon….

Gelukkig waren we om 6 uur wakker en optijd ingepakt voor Mr. Ranger er was,  overigens hebben we geen enkele ranger gezien…. Maar het zal je maar gebeuren…
We zijn eigenlijk direct na het ontbijt naar een ander strand gelopen en hebben daar nog wat gesurft en het avond eten bij elkaar gevist waarna we terug naar de auto’s moesten omdat er een beste storm opkomst was.

De regenbui bleef de rest van de dag aanhouden en we zijn gevlucht naar de comfortabele omgeving van een hotel in Margaret River (onze eerste douche in twee dagen). Lieve kreeg de griep en een opgezwolle voet als reactie op haar muggenbeten, dus die bleef de komende twee dagen in en rondom het hotel.
M. zou nog 2 dagen in Australie zijn, voordat hij weer terug vloog naar China. Daarom hebben we nog een poging gedaan om te surfen in Margaret River. De golven waren alleen zo groot, dat we er toch maar foto’s van hebben gemaakt in plaats van er zelf in te gaan ;).

Stefan

Rottnest Island 2 januari 2011

Bijna vergeten hier wat over te vertellen!

Na oud en nieuw, moesten we vrienden W. en M. natuurlijk nog wat meer laten zien van Perth. Een plek waar we zelf ook nog niet waren geweest, was het eiland Rottnest Island. Een klein half uur met de ferry vanaf Fremantle haven (of vanuit Perth te nemen, maar dat is gelijk 30 dollar meer voor een kaartje). Op een supermoderne ferry (met tv en bar) werden we zodoende op het eiland opgezet. Wat andere vrienden van ons eerder hadden gedaan, was fietsen huren voor de dag. Leek ons ook wel leuk, maar helaas het was een zondag en ook nog eens vakantie voor de Australiers...fietsen op...op het hele eiland. Het eiland is namelijk auto vrij (behalve de tourbussen en normale bussen die er rondrijden), maar je kan niet je eigen auto meenemen naar het eiland.

Jammer...geen fietsen dus. Gelukkig kan je er ook de normale bus nemen...binnen 3 kwartier kan je het rondje op het eiland hebben gemaakt, maar tussendoor spring je er gewoon bij de halte uit waar je wilt zijn. Het enige wat belangrijk hierbij is, is dat je in de gaten houdt wanneer je ferry terug vertrekt en wanneer de  bus bij je halte weer vertrekt. Die komt bij een halte maar twee keer in het uur langs namelijk.

Rottnest Island is echt een leuk eiland voor een dagtrip als je dus wilt fietsen (van te voren reserveren kan ook ;)), de natuur bekijken vissen, zwemmen en ...snorkelen! Overnachten is ook mogelijk, je hebt huisjes en een hostel op het eiland. Als we meer tijd hadden gehad (en het was geen hoogseizoen) hadden we denk ik dat ook nog wel gedaan.

Voor de rest heb ik er niet zoveel erover te vertellen, de foto's spreken voor zich...dus vandaar hierbij een fotoselectie...dan wil je vast ook wel naar het eiland :).

OH JA..en de Quokka's die typisch zijn voor het eiland...een beetje slome beestjes, die in de schaduw lagen op die hete dag. Je mag ze niet voeren, want ze hebben de neiging buikkrampen te krijgen van ons eten ;) ofzoiets... Hele schattige beestjes, te grote van een flink konijn (zie foto's).

Snorkelen op Rottnest Island

geweldige blauwe zee, rotsen en witte stranden

de Quokka!

Oud en nieuw in Perth 27 december 2010- 1 januari 2011

Na de kerstdag(en) in Perth te hebben gevierd, hadden we nog tot 29 december om op wat campings te overnachten. De 29e kwam namelijk een van de twee vrienden van ons aan op het vliegveld, die oud en nieuw met ons zouden gaan vieren. Om de stad weer een beetje te ontvluchten, besloten we daarom wat naar boven te rijden richting Lancelin. 

Lancelin was een paar uur rijden vanaf Perth centrum en de weg er naar toe was wederom door uitgestrekte landschappen. Erg warm was het die dag, zo'n 41 graden. Lancelin staat bekend om haar goede windkrachten waarvan veel windsurfers graag gebruik maken. De kust van de plaats Ledge Point tot Lancelin is daarom ieder jaar in begin januari de plek waar een grote windsurf wedstrijd wordt gehouden. Wij waren er net een week te vroeg, jammer.

De camping was, zoals we al vreesden, erg vol..het was immers nog vakantie voor de Australiers en velen hebben sta-caravans op parken zoals deze. Compleet met flatscreen tv, uitklapbare slaapcabines en eigen BBQ's komen ze de vakantie weken wel door. Behalve wat langs de kust te lopen en dat ik daar naar de kapper ben gegaan, hebben we voor twee dagen niet zoveel gedaan. Het was er ook veel te warm voor! Steef deed nog een poging om te surfen, alleen waren de golven te wild en 'soppig'. 

Toen was het tijd om vriend M. van het vliegveld in Perth te gaan halen. We stonden die ochtend om 5 uur op, omdat hij al om kwart over 7 in de ochtend aankwam vanuit Hong Kong. M. stond te wachten buiten toen we aan kwamen rijden en toevallig (toeval bestaat niet;)) was hij buiten een Afrikaanse zakenkennis tegengekomen. Op het vliegveld in Perth....om 7 uur in de ochtend....what are the odds....?

Nadat we deze meneer helaas moesten teleurstellen dat we hem niet ergens konden afzetten (met koffers), konden wij op weg. Daar zaten we dan, 3 mensen gepropt in een bomvolle 4WD met bed en camping toebehoren. M. kwam namelijk ook met een grote koffer en 2 stuks handbagage aanzetten haha. Ach...het was even passen en meten, maar het kwam goed.

Quinns Rocks Caravan Park

Om weer even uit Perth te ontsnappen en M. gelijk al kennis te laten maken met het goede Australische weer en de mooie blauwe zee, reden we eerst naar North Beach bij Perth. Surfplank gehuurd en de heren konden de komende 10 dagen heerlijk samen spelen. 

Die avond hebben we op een camping gestaan in Quinns Rocks en M. viel zeker met zijn neus in de boter, want we hadden een geweldige plek aan zee. M. stortte overigens eind van de dag redelijk in met een jetlag, dus die hebben we in zijn tentje laten liggen tot het avondeten. 

30 Januari, kwam vriend W. uit Nederland aan, waarmee ik stage heb gelopen in Sydney twee jaar terug. W. had al een weekje in Sydney gezeten, dus die had gelukkig geen jetlag meer. Grappig om ook weer samen in Australie te zijn :) Hij zou alleen vroeg in de ochtend aankomen, maar had zijn vlucht gemist en kwam daarom pas heel laat in de avond aan...... wij hadden daarom nog een dagje over om wat cultureels te doen!

In Fremantle heb je het " Marine Museum " en ook het Scheepvaartmuseum. Vooral voor Nederlanders erg interessant dat laatste, want er ligt een stuk van de Batavia in de tentoonstelling. Die liep zoveel jaar geleden tegen de klippen in West Australie. M. hees zichzelf nog in een schandpaal en dat stond hem best goed vonden wij ;).  

We konden vanaf 2 uur inchecken in ons hotel en in de avond reden we naar het vliegveld om W. op te halen.

restje Batavia

Mooi, de beide heren waren er, dus in een nog vollere auto reden we richting ons hotel. Hotel Northbridge, in de buurt Northbridge in Perth had ik maanden terug al geboekt voor oud en nieuw. De website liet wat foto's zien, van een heel mooi koloniaal houten gebouw. Met een groot balkon die langs het hele gebouw liep (een soort veranda, maar dan op de eerste verdieping). 

hotel Northbridge

Wij hadden de budget kamers geboekt voor 4 nachten, heerlijk om weer even binnen in een kamer te kunnen zitten zonder vliegen. Het budget gedeelte klopte aardig, alhoewel de kamers echt prima waren. We hadden een tv..een AIRCO..en voor de rest moest je alles delen. Vooral de "common room" ( de keuken in dit geval) was echt hilarisch. Geen gasstel of elektrisch kookstel, geen oven, wel een magnetron die het helaas niet deed. Wel een tv, een bankstel, een broodplank die al jaren niet was schoongemaakt en ja...de gootsteen daar kwam wel water uit ;). Helaas helaas, er zou dus in ieder geval niet gekookt kunnen worden in het hotel..of wacht eens... wij bedachten ons dat we onze gasstelletjes ook nog hadden! Uiteindelijk hebben we op het balkon gezellig kunnen koken haha, tja kamperen deluxe noemen we dat dan maar.

Maar ok, Hotel Northbridge was zeker een goede plek om 4 nachten te zitten als je budget wilt reizen.

met z'n vieren voor Perth CBD

Met oud en nieuw was Northbridge (de buurt) DE plek om deze avond te vieren..zo bleek. Een aantal podia met muziek, dans en optredens van artiesten zorgden voor entertainment en 1000en mensen kwamen hier op af. Om de avond maar even kort samen te vatten; gezellig gegeten samen,wat gedronken samen, gelachen om dronken mensen in het hotel, oud en nieuw in Sydney met vuurwerk om 9 uur alvast op de tv kijken, klaar maken om uit te gaan...en uiteindelijk was Lieve weer de partypooper..want ja...ik voelde me niet lekker :(. We hebben het nog wel gered tot in de stad, maar om 12 uur stonden we uiteindelijk met z'n 4en op straat in Northbridge. Aan onze linkerkant was een gevecht losgebarsten tussen wat aboriginal vrouwen (best heftig om te zien) en aan de rechterkant waren ze met een paar honderd man aan het aftellen voor het nieuwe jaar. 

HAPPY NEW YEAAAAR! We hebben het met een grouphug van vier personen gevierd als een stelletje zwervers op straat in Northbridge, Perth. Ach je kan niet alles hebben in het leven en dit was op dat moment ook wel een speciaal moment. 4 Nederlanders weer samen in Perth. M. ging daarna nog even de bloemetjes (of de: flowers) buitenzetten en wij zijn met z'n 3en rustig terug naar het hotel gelopen. Onze rustigste oud en nieuw ooit .

Om 7 uur in de ochtend werden we nog wakker gebeld door het broertje van Steef, die was ' vergeten'  dat het al zo laat bij ons was...Tussen het vuurwerk, wat door te telefoon te horen was, kon Steef zich nog net verstaanbaar maken:

" ja Rut, jij ook een gelukkig nieuwjaar...welterusten jongen"

75% van Queensland staat onder water...

Even een serieus bericht zo tussen onze reisberichten door. Volgens mij was het in Nederland ook al veel in het nieuws geweest dat een maand geleden in Wagga Wagga in de staat New South Wales, een grote overstroming het plaatsje had getroffen.
Daarop volgde aan de West Kust Carnarvon, die blijkbaar 1 keer in de zeg 6 jaar met zo'n overstroming te maken hebben. De Australiers zijn taaie, veel al postief ingestelde mensen en het feit dat daar de oogst van veel fruitsoorten nu naar de knoppen waren was daar wel de grootste zorg. ( De huizen kwamen op de tweede plaats.)
Wat er precies in Queensland gebeurde in de periode dat wij weinig contact met de buitenwereld hadden, weet ik niet precies. Vanuit Nederland hoorden we wel berichten dat we moesten oppassen voor krokodillen haha, maar wij zaten natuurlijk niet in Queensland. Wel hoorde ik op de radio en tv dat er een geld inzamelactie werd gestart, om daar de mensen in ieder geval de draad weer op te kunnen laten pakken. Afgelopen zondag werd op tv een grootschalige nationale actie gehouden en dat heeft toen al miljoenen opgeleverd.

Toen ze net dachten dat het 'ergste voorbij was', is er van maandag op dinsdag een Flash Flood het gebied boven de stad Brisbane doorgeraasd. Een flash flood houdt in dat er een muur van water door een gebied stroomt afkomstig van een rivier of dam, overbelast door de vele regenval.
Het stadje Toowoomba werd als eerste getroffen, totaal onverwacht en al snel stond alles onder water. Helaas vielen er daarbij doden en er worden nog steeds veel mensen vermist.
Wij zetten dinsdag ochtend de tv aan (toevallig zaten we die dag ergens met tv) en de hele dag door ...en volgens mij nu nog steeds (woensdag)...is er een doorgaand journaal. Het slechte weer zorgt er voor dat het waterpeil nog steeds stijgt. In de hoofstad van Queensland, Brisbane, staat het centrum momenteel onder water en de rivier die door Brisbane loopt stijgt nog steeds. Steeds meer buitenwijken en gebieden lopen onder water.
Tot zover de informatie wat ik her en der heb opgevangen. Het mooie is dat je nog steeds geld kan doneren om de mensen te ondersteunen in de wederopbouw. Ook al zitten ze nu nog steeds in de crisis van het ontruimen van de gebieden.
Via  http://www.qld.gov.au/floods/donate.html meer informatie over hoe of wat, ook voor degenen die op de hoogte willen gehouden worden. Hopelijk is er verder niemand van onze lezers die familie heeft in het gebied! Meer informatie ook via Australie.nl http://australie.nl/id/1/7387/watersnood_in_queensland.html
Wij doneren zelf ook nog een kleinigheidje, al is het maar 20 dollar...het is een bijdrage die volgens mij erg welkom is.

Tja, zelfs in het mooie land Australie zijn de gevolgen van de Global Warming te voelen. Doordat de oceanen te warm zijn voor de tijd van het jaar, valt er als gevolg teveel regen.

Zelf rijden we volgende week door Carnarvon wat laatst onder water heeft gestaan. In het plaatsje Kalbarri waar we nu zijn, is nog steeds merkbaar hoe groot de overstroming is geweest. Het water van de rivier wat over gaat in de zee is donkerbruin en de golven van de zee lijken hierdoor wel van chocolade! Morgen zal ik er eens een foto van maken.
Verder is er bij ons in het gebied een Cycloon (Vince) onderweg, over een paar dagen zal boven Exmouth (A in het plaatje) meneertje Vince van zich laten horen. Wij zitten dan bij Monkey Mia (letter B, net wat meer onder Exmouth) en hopelijk hebben we er weinig last van...

To be continued ;)

 

Hyden (Wave Rock) - Perth (Kerst) 24-26 December 2010

Na de nacht in Esperance in het YHA hostel, konden we na een vlug ontbijtje onze spullen terug in de auto gooien en aan de 400 km voor die dag beginnen. Op zich is 400 km niet zo ver (helemaal niet voor de Australiers die lange afstanden gewend zijn), maar als het zo warm buiten is en je airconditioning er mee kapt.......dan duurt het te lang! Gelukkig is Steef een kleine monteur in de dop en weet wat er op dat moment aan de auto mis was (iets met een snaar), maar die kon later pas worden vervangen.
Zwetend in de auto en wederom in het grote Niets, reden we richting Hyden. De weg er naar toe deed ons denken aan de rit door de Outback van twee jaar geleden. Toen reden we van Alice Springs helemaal naar Adelaide (en Melbourne), maar het landschap leek er weer veel op. Als je ook maar even de auto uit hopt voor een korte benen strek actie, zitten er alweer 1000 vliegen op je rug, in je oren, neus en ...ja eigenlijk overal.

Redelijk gesloopt en klaar met het auto rijden kwamen we halverwege de middag aan in Hyden, waar ook het typerende rossige zand alle wegen bedekt. De camping was prima gelegen aan de voet van de bekende Wave Rock, een gedeelte van een grote monoliet wat door erosie is gevormd tot een grote stenen golf. Ook de prijs voor onze plaats op de camping was maar 35 dollar, best laag vonden we dat.. terwijl je toch bij een toeristische attractie staat. Met stroom en een goede bbq in de buurt konden we voor die nacht ons eten klaarmaken en genieten van de warme, zachte wind die over de camping waaide. Ja...hier kregen we echt weer even het gevoel dat we echt in Australie waren..met de dierengeluiden, de temperatuur, het zand en een gigantische bak waar iedereen de lege bierblikjes in kon gooien.


Duizenden mieren kropen onze voeten heen terwijl we probeerden te koken, alleen kwamen we er al snel achter dat deze mieren (die precies op de Nederlandse kleine mier lijken) keihard kunnen bijten!! Onder begeleiding van onze mierendans maakten we wat biefstukjes en worstjes klaar voor de avondmaaltijd. Gelukkig werd het al snel donker en dat hield in dat zowel de mieren als de vliegen een pauze inlassen.

Wave Rock after sunset

Toen de zon bijna onder was zijn we nog snel even naar de Wave Rock toegelopen, waar we de laatste Japanners voor die dag tegenkwamen. Daarna waren we helemaal alleen bij het vreemde verschijnsel en in het donker werd het zelfs een beetje eng daar. We hebben nog wel wat coole foto's kunnen maken die avond.
Het begon harder te waaien en zoals we al eerder in Australie hadden geleerd, is dit vaak een "10 (-isch) minute warning". Dat houdt in dat je snel je spullen binnen moet leggen en zelf moet gaan schuilen, want een regenbui komt je kant op. Steef besloot nog wat aan de snaar te sleuten om de airco weer op gang te krijgen in de auto en kort nadat we onze tanden waren gaan poetsen in de gemeenschappelijke doucheruimtes, regenden het.
Na een nacht waarin het soms weer hard regende, dit zorgde voor een lekkere bries door de open raampjes in onze auto, werden we om 7 uur wakker. Voor de lange tocht terug naar Perth wilden we natuurlijk wel de Wave Rock nog in het daglicht bekijken. Een stuk vriendelijker als de nacht ervoor lag hij er deze ochtend bij en liet zich gewillig door alle toeristen beklimmen en fotograferen.
Ja, een indrukwekkend geval die Wave Rock. Maar misschien nog wel het idee dat al vele jaren voordat wij als toeristen er kwamen kijken....het al werd bezocht door andere volkeren is nog interessanter. Als wij het al bekijken met een vreemde blik, wat hebben zij wel niet van gedacht van een golf zomaar in de outback?

Wave Rock

Ok, terug in de auto! De airco deed het gelukkig weer en wij gingen op weg naar Singleton, terug naar surfboard shaper Darryl Wilkes..die de plank van Steef klaar had liggen.
Inmiddels heb ik al het filmpje van 'the making of' online geplaatst op onze blog, maar wij gingen dus de dag voor kerst bij de beste man langs. Grappig was dat toen wij eenmaal aangekomen bij hem, de werkplaats en winkel inliepen maar hem niet konden vinden. De plank hadden we al gevonden en bekeken, maar Darryl was nergens te bekennen en niemand reageerde ook op onze "hallo?" kreten.
Na een paar minuten keken we eens het hokje in waar hij de surfboards schuurt en daar stond hij, met zijn oorbescherming op haha. Hij had helemaal niets gehoord, goed van vertrouwen die Australiers..lekker de deur open laten staan kan in die kleine dorpjes.
De plank zag er super uit, Stefan blij, Darryl blij...ik minder blij...want die plank moest nu met ons mee de auto in. Ok,Ok, het pastte wel uiteindelijk.

Singleton lieten we achterwegen en reden door (met kerstmuts op) naar Perth. Een kleine week ervoor hadden we een camping gebeld en een plek gereserveerd voor de kerstdagen. Met de kennis dat hier het kerst en nieuwjaar hoogseizoen was aangebroken, leek het ons slim iets te reserveren.
Perth reden we voorbij en gingen iets verder naar boven langs de kust. Bij Yanchep lag het resort met camping waar we zijn moesten. Alleen nu was het geval toen we er eenmaal waren, dat het gedeelte waar wij 2 nachten zouden moeten staan..eruit zag alsof je op een parkeerplaats stond bij de MacDonalds. Enkele bomen moesten denk ik nog het 'natuurlijke' gevoel geven..maar tevergeefs. Toen ik (Lieve) nog naar het toilet ging en een mevrouw mij waarschuwde dat de avond ervoor spullen werden gejat van mensen daar..en dat ik op moest passen..had ik het redelijk gehad.

Kerst in Yanchep?? yeah...not

Moe, hongerig en geirriteerd over de camping besloten we (gelukkig) snel online met onze Vodafone dongel en laptop te kijken of we ergens een leuke hotel deal in Perth konden vinden. Als we onze kerstavond en dag op een parkeerplaats moesten vieren, zaten we toch liever op een plek waar je misschien een klein kerstboompje tegen kan komen.
Via Wotif.com hebben we binnen een korte tijd (en de tijd tikte wel door daar op die camping) een hotel gevonden in Perth die voor 87 dollar (p/nacht) met de kerst een mooie kamer MET keukentje aanboden. Wel wat duurder dan de camping natuurlijk, maar alles was beter dan de kerst als De Flodders te moeten vieren haha (die woonden trouwens nog in een Villa). Had ik al verteld dat de camping ook nog een aan een openbare weg lag, waar iedereen dus zo op voorbij kon rijden en het onbeveiligde terrein op kon komen? Nee? Nou dat dus..

uitzicht vanuit het Goodearth hotel, Perth

Het geld hebben we trouwens ook niet teruggekregen voor de twee gereserveerde nachten, want dat zou je 7 dagen van te voren moeten cancelen. Best knap als je minder dan 7 dagen ervoor opbelt om iets te bespreken.....
Eind goed al goed, na een kort ritje naar de stad hadden we een prima kamer in het zakencentrum..met bad, douche, keuken en een prachtig uitzicht over de Swan River.

Echt kerst hebben we niet gevierd, behalve wat familieleden bellen en lekker gekookt voor onszelf ;).