Er was eens een meisje, 27 jaar, woonachtig in Roelofarendsveen. Op de kermis kwam ze een jongen tegen, die haar vertelde dat hij ging emigreren naar Nieuw Zeeland. Dat leek haar wel wat....
Dit was echter in 1954/1955.
Bep vertelt haar verhaal, hoe zij in Nieuw Zeeland terecht is gekomen. Hoe het in 'in die tijd' was om te emigreren en dat dit ook een nieuw begrip was in Nederland, "emigreren". Via haar neef (Joop) en zijn vrouw Coby, kwamen we bij haar terecht. Coby en Joop hadden we natuurlijk eerder geinterviewd in Melbourne.
In zo'n 3 uur tijd kletste ze de oren van onze hoofden en gaf ze ons ook nog huiswerk mee! Haar biografie, zelf geschreven en vertaalt naar het Engels door haar dochter, is haar trots en dat laat ze ook graag weten. ;)
Een interessante kijk op het leven van een jonge vrouw die het avontuur tegemoet ging. Maar ook mooi om te zien hoe ze, na zo'n lange tijd niet meer in Nederland te wonen, toch bepaalde Nederlandse trekjes blijft hebben. Ze spreekt overigens ook nog prima Nederlands, maar af en toe schakelt ze snel over naar het Engels. Ik heb geen ondertiteling geplaatst onder zulke gedeeltes, dat ging voor nu teveel tijd kosten. ;)
maandag 28 maart 2011
zondag 27 maart 2011
Laatste blogbericht UIT Australie :(
Morgen vliegen we alweer terug naar Nederland. Jeetje wat is de tijd gevlogen! Vooral deze laatste maand in Sydney is echt niet normaal snel voorbij gegaan. Natuurlijk gaan we weer weg, met het idee teveel dingen niet gedaan te hebben. Dat blijft altijd toch lastig..je wilt zoveel dingen doen...maar stiekem ook vakantie vieren natuurlijk.
Terug in Nederland zal ik nog vertellen wat we in Sydney hebben gedaan, hoe de reis in het algemeen is bevallen en vertellen over de de ups en de downs. Dit alles is teveel om nu de avond voor vertrek even te gaan samenvatten, dus ik bewaar nog wat leuks voor als ik weer in Nederland ben.
Terwijl ik dit schrijf, wordt het derde interview (dus een nieuwe video) in mijn bewerkingsprogramma opgeslagen. Het interview was met Bep en Bep was een echte kletskous, dus het interview is een stukje (!) langer geworden dan de voorgaanden. Maar het verhaal was zeker de moeite waard om te filmen. Hopelijk krijg ik die binnen de komende uren nog online (als het internet hier meewerkt).
Ik heb in totaal 4 interviews kunnen afnemen met mensen in Australie en Nieuw Zeeland. Dus lang niet zoveel mensen als ik had willen interviewen. Misschien nog een idee voor in de toekomst? Net als zoveel andere dingen op onze lijst was het af en toe moeilijk om iets in te kunnen plannen. Juist om ook de spontane toeristische dingen te kunnen doen.
Ik wil in ieder geval iedereen heel erg bedanken voor het volgen van onze blog en het lezen van alle verhalen. Ook de leuke reacties waren erg fijn om te lezen, tijdens de reis:). De blog blijft gewoon bestaan en ik zal (zelfs in Nederland) nog genoeg te schrijven hebben over Australie, Nieuw Zeeland en onze reis. Het zal in opbouw of vormgeving wel veranderen, zodat het meer een website wordt met tips voor andere reizigers. Maar dat zal allemaal de komende maand(en) gebeuren.
Wij drinken nog ons laatste Australische wijntje op en gaan dan slapen. Morgen begint weer de ellende van de lange vlucht naar huis, ik hoop dat de terugweg beter verloopt als de heenreis.... :)
Terug in Nederland zal ik nog vertellen wat we in Sydney hebben gedaan, hoe de reis in het algemeen is bevallen en vertellen over de de ups en de downs. Dit alles is teveel om nu de avond voor vertrek even te gaan samenvatten, dus ik bewaar nog wat leuks voor als ik weer in Nederland ben.
Terwijl ik dit schrijf, wordt het derde interview (dus een nieuwe video) in mijn bewerkingsprogramma opgeslagen. Het interview was met Bep en Bep was een echte kletskous, dus het interview is een stukje (!) langer geworden dan de voorgaanden. Maar het verhaal was zeker de moeite waard om te filmen. Hopelijk krijg ik die binnen de komende uren nog online (als het internet hier meewerkt).
Ik heb in totaal 4 interviews kunnen afnemen met mensen in Australie en Nieuw Zeeland. Dus lang niet zoveel mensen als ik had willen interviewen. Misschien nog een idee voor in de toekomst? Net als zoveel andere dingen op onze lijst was het af en toe moeilijk om iets in te kunnen plannen. Juist om ook de spontane toeristische dingen te kunnen doen.
Wij drinken nog ons laatste Australische wijntje op en gaan dan slapen. Morgen begint weer de ellende van de lange vlucht naar huis, ik hoop dat de terugweg beter verloopt als de heenreis.... :)
maandag 21 maart 2011
8 - 25 februari 2011 | New Zealand!
Wowwwww! Nieuw Zeeland was echt zo mooi!
Het Zuider eiland
Alhoewel we maar bijna 2 weken de tijd hadden voor het zuider eiland en 4 dagen voor het noorder eiland, konden we wel snel een conclusie trekken dat het echt een geweldig land is.
Nieuw Zeeland begon voor ons in Christchurch (waar helaas zo'n 2 weken later een verwoestende aardbeving plaats heeft gevonden). We kwamen rond vijf uur aan op het vliegveld en hadden een auto gehuurd bij Apex rental cars. Voordeel van Apex rental cars is dat ze geen borg vragen, ik snap nog steeds niet helemaal waarom...maar wij hebben er graag gebruik van gemaakt :). Een budget (maar zeker grote) auto konden we gebruiken om het zuider eiland te verkennen.
We overnachtten die nacht in het centrum van Christchurch in een hotel wat bij het rondzoeken vanuit Nederland nog SO hotel heette. Tegenwoordig heet het het All Seasons hotel. Het deed ons een beetje denken aan Citizen M in Nederland, kleine kamers maar met super voorzieningen. Je moet wel elkaar goed kennen ;) want je hebt een douche cabine en toilet in de kamer...weinig privacy dus. Voor stellen of enkele reizigers is het prima in zo'n kamer. Een flat screen tv, gratis internet, mood lightning en gratis koffie en thee. Ik hoop echt van harte dat dit hotel de aardbeving heeft overleefd.
Erg goed hebben we Christchurch niet leren kennen, want na het uitchecken en een ontbijtje..reden we gelijk verder het binnenland in. We wilden uiteindelijk een paar dagen later in Queenstown eindigen, dus tijdens het rijden zouden we wel ervaren wanneer we het zat waren.
Lake Tekapo werd onze volgende stop. Een meer zo mooi blauw (lag eraan hoe de weersomstandigheden waren natuurlijk) was de grote toeristische trekker. Bij het info huisje vroegen we of er ergens een hotel was met kamers voor een gangbare prijs. Die waren er niet...
Gelukkig bleek de mevrouw zelf een Bed and Breakfast te hebben, met uitzicht op het meer. Achteraf zijn we ongelofelijk blij dat we haar aanbod hebben aangenomen, want het was echt een onvergetelijk verblijf. Het gehele onderhuis (waar je met een heel gezin in kan) verhuurde ze voor de nacht aan ons en wij konden die avond dineren in de tuin, met uitzicht op Lake Tekapo.
De echtgenoot van de vrouw wees ons die dag nog op de heldere top van Mount Cook in de verte. Hij zei als je hem vanaf hier kan zien, dus niet bedekt in wolken, dan is een bezoek zeker de moeite waard.
De volgende dag vertrokken we weer met helder weer, richting de bergen.
Een hostel aan de voet van Mount Cook werd onze eindstop voor die dag. Frisse berglucht, wat poppende oren van het omhoog rijden, maar een ongelofelijk blauwe lucht zorgde voor een fantastisch uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Voor de rest was alles groen om ons heen en de zon scheen gelukkig. De resorts die verder in het gebied zaten waren niet te betalen en tot onze verrassing was een prive kamer in het "hostel" gewoon een wat verouderde hotel kamer. Inclusief bad. Niets mis mee dus.
Je kon mooi wandelen in de omgeving en we zetten koers naar een uitzichtpunt waar je het begin (of juist het einde) van de gletsjer kon bekijken. Wat een klim! Blijkbaar hadden we geen goede conditie meer na al het gereis en gezit. Na wat stops onderweg (doen alsof je van het uitzicht aan het genieten bent) bereikten we het eindpunt.
We zagen wat grote brokstukken (ijs) van de gletsjer drijven in een meer van smeltwater. Erg dichtbij de gletsjer waren we verder niet, maar het gaf ons wel een indruk.
Een bezoek aan de bar, in de bovenverdieping in het grote hostel/ hotel verliep goed....mede door het Happy Hour. We lagen die avond vroeg, moe en voldaan in bed.
De volgende ochtend werden we wakker en bij het openen van de gordijnen zagen we dat de gehele omgeving inclusief bergtoppen bedekt waren in een dikke mist. Gniffelend bedankten we het weer van Nieuw Zeeland, we hadden zeker geluk gehad met de dag ervoor en het heldere weer.
In Queenstown hadden we via Lastminute.com een ander hostel geboekt, met prive kamer en badkamer. Eenmaal aangekomen hing er een bepaalde schimmel lucht in de kamer, waar we spontane niesbuien van kregen. Na even te overleggen, toch maar gevraagd om een andere kamer...en gelukkig...er was er nog een vrij zonder apart luchtje. Queenstown bleek een erg leuke stad te zijn. Toeristisch wel, maar een erg goede plek om eigenlijk je trips over het zuider eiland te plannen. Op aanraden gingen we nog langs misschien wel de bekendste plek in Queenstown; Fergburger. De lekkerste hamburgers (van misschien wel de hele wereld), dus wij moesten dat ook maar even proberen. Inderdaad, beiden hebben we nergens anders nog zulke lekkere hamburgers gegeten. Dat valt niet uit te leggen, dat is een...gevoel ;)
Hoogtepunten tijdens de reis na Queenstown was onder andere de tocht op het water door Milford Sound. In Te Anau sliepen we twee nachten, zodat we de toer konden doen. In Te Anau is vrijwel niets behalve hotels en een meer.
De autorit naar de haven in Milford Sound alleen al is zeker de moeite.Via een slingerde weg rijd je door regenwouden en doordat je steeds hoger de bergen in gaat hangt de bewolking en mist laag over de weg. Bergtoppen en afgronden omringen je en zorgen voor spectaculaire plaatjes. Het voordeel van een boottocht in de ochtend (zeg tot 11 uur) is dat je de grote bussen met toeristen voor bent. Wij zaten denk ik met een man of 50 op een boot waar zeker een paar honderd man op kan. Lekker rustig dus. Milford Sound is een van de fjorden aan die kust van het zuider eiland. Fjorden zijn lange smalle inhammen in het bergenlandschap aan de kust uitgesleten door gletsjers.
Je kan er tussendoor varen, totdat je bij het begin van de Tasmaanse zee komt. Onderweg zie je watervallen, groen, veel water, mensen in kano's...en zeeleeuwen. Vooral dat laatste was erg leuk om te zien. Ze lagen te slapen of speelden wat met elkaar in het water.
Na een nacht weer in Queenstown te hebben gezeten (je komt er weer langs als je vanuit Te Anau terug rijdt) reden we richting de westkust van het zuider eiland. Een aanrader is Puzzling World in Wanaka. Ook voor 'grote mensen' als wij erg leuk!
Je kan je vermaken (in ons geval..anderhalf uur) in het doolhof. Het leek zo makkelijk, maar met het warme zonnetje boven ons..raakten we toch aardig geirriteerd, we konden de uitgang niet vinden! Uitgedroogd en uiteindelijk valsspelend door een nooduitgang te gebruiken, kwamen we weer aan in het gebouw. Puzzling World test al je zintuigen, intellect en (geestelijk) uithoudingsvermogen. Afhankelijk van je eigen geduld natuurlijk ;).
Puzzling World achterlatend wilden we die nacht in Haast overnachten. Heb geen Haast wanneer je naar Haast gaat...er is niet zo heel veel hehe. Een World Heritage gebied, wat me een beetje deed denken aan onze waddeneilanden (op een positieve manier dus :)). Vlakbij de zee, veel groen, vlak land, meeuwen en geluiden van meer zee vogels in de verte. Wadlopen kon je hier vast ook wel ergens doen. De nacht daar was voor ons puur als noodzakelijke stop en de volgende dag reden we weer vroeg verder.
Iets waar we naar uit hadden gekeken was het bezoeken van een bekende gletsjer in Nieuw Zeeland, de Franz Josef Glacier. Een klein stadje met veel hotels, gezellige bars en restaurants. Een verzamelplek van helicopter tours en wandeltochten naar de gletsjer. We boekten snel onze wandeltoer voor de volgende dag, een tocht die om 10 uur begon en ons pas deed terugkeren rond 6 uur. Best lang dus!
Maar zeker de blaren en spierpijn waard. Verrassend is nog hoever het lopen is totdat je onderaan het begin van de gletsjer staat. Eenmaal op het ijs heb je je clamp-ons (spikes) onder je schoenen gebonden en oefen je wat onwennig niet over je eigen voeten te struikelen.
De gids nam ons op sleeptouw en hakte als het nodig was trapjes uit in het ijs. Soms moesten we door spelonken tussen het ijs klouteren en glijden. Als je claustrofobisch was hoefde je niet overal te volgen gelukkig. Het ijs was op sommige plekken lichtblauw en net zoals bij Mount Cook was het weer die dag geweldig. In een koude omgeving konden we grotendeels zonder jas en met korte broeken rondlopen. De blauwe lucht en warme zon gaven ons een welkom gevoel.
Het mooie was doordat we de toer hadden geboekt, we na terugkomst gebruik konden maken van de buiten spa in het stadje. Verschillende baden met een temperatuur van 36 tot 42 graden, waren ideaal om je pijnlijke kuiten en voeten doen ontspannen. Na 20 minuten gleden we zowat uit ons huidje, dus helemaal klaar om lekker na een drankje in bed te kruipen.
Punakaiki, een plek aan de kust waar de Pancake Rocks te vinden zijn.
Een eigenaardige naam voor een stad en een nog eigenaardiger fenomeen om te bezoeken. Veel mooi groen, met inheemse planten en fantastische uitzichtpunten aan de kust.
De dagen na de Franz Josef Glacier verstreken aardig snel en overal waar we kwamen konden we nog maar kort zijn. In Punakaiki verbleven we ook 1 nacht en reden de dag erop in rap tempo naar Nelson. Twee dagen later moesten we namelijk de ferry (boot) nemen vanaf Picton naar Wellington (op het noorder eiland). De B & B in Nelson hadden we voor een super goede deal kunnen boeken en gastvrij werden we ontvangen. Het voelde alsof we bij familie bleven logeren, wat erg fijn was..na weer een tijdje zo te hebben gewisseld van locaties en hotels.
Nabij Nelson ligt het Abel Tasman Park. Ook zeker een bezoek waard voor lange wandeltochten of kampeeravonturen. Kano's of fietsen huren is er ook mogelijk. Nou moet ik eerlijk toegeven dat toen wij er waren, we een overkill hadden aan 'al het moois wat NZ te bieden heeft'. We waren moe en konden gewoon niet meer zien wat een plek nou extra mooi maakte. Mooier dan de voorgaande speciale plekken...op die manier. Voor natuurliefhebbers is het denk ik wel een must-do, ook door te kamperen kan je dagenlang in tentjes en hutten lekker vertoeven binnen het park.
Bijna vertrokken we naar het noorder eiland. De auto moesten we in Picton terugbrengen en gelukkig zat Apex ook bij de haven. De bootreis verliep gelukkig erg rustig en de zon scheen (alweer!). Soms kan de overtocht daar blijkbaar erg ruig zijn, met hoge golven.
Jammergenoeg zagen we geen dolfijnen naast de ferry, maar het varen tussen de rotsen en stijle wanden was ook erg mooi.
In Wellington op het noorder eiland gingen we aan wal en doordat we de volgende middag al zouden vliegen naar Auckland, checkten we snel in hotel in. Het was toen 6 uur en na wat eten te hebben gehaald wandelden we nog een klein rondje door het centrum. Wellington, zo bleek, was ook weer een erg leuke stad. Gelegen aan het water, met een zakencentrum, maar toch hing er een gezellig dorps gevoel. Ook leken er best wat uitgaansgelegenheden te zitten. Wat we eerder onderweg van iemand hadden gehoord was, dat het hier "helemaal geweldig was in het weekend". Jammer dat wij er op een maandag zaten.
De volgende dag na het uitchecken, lieten we onze tassen nog even staan en liepen richting het Museum Te Papa. Van vrienden hadden we de tip gekregen zeker dit museum te bezoeken als we tijd hadden. Onze vlucht vertrok pas over een paar uur en we maakten graag gebruik van het GRATIS museum. In het uurtje dat we er waren (veeeeel te kort) hebben we 1 verdieping kunnen bezoeken. Het museum is echter wel wat verdiepingen groter, dus helaas hebben we niet alles kunnen bekijken. Geweldig dat een stad zo'n voorziening heeft.
Toevallig en een ook beetje luguber, bezochten we die dag ook het gedeelte in het museum wat ging over aardbevingen in Nieuw Zeeland. We stonden in een klein kamertje waar je kon ervaren hoe een aardbeving aanvoelde, met enge geluiden etc. Een dag later vond de aardbeving in Christchurch op het zuider eiland plaats...
Met een strak schema zaten we maar 5 dagen op het Noorder eiland, voordat we terug zouden vliegen naar Sydney, Australie. We konden tot uiterlijk Lake Taupo rijden binnen deze tijd.
Via eerder geinterviewde Nederlanders Coby en Joop (in Melbourne) kwamen we uit bij de tante van Joop (Bep), ergens op het noorder eiland. We hebben haar geinterviewd over haar emigratie een hele lange tijd geleden vanuit Nederland naar Nieuw Zeeland. Het interview zal snel op deze site terug te vinden zijn.
Daarnaast kon ik weer een puntje afvinken op mijn Oz-list (de to-do-list) voor tijdens onze reis. Een half jaar voor onze reis had ik al contact gemaakt met een tatoeerder in Auckland die gespecialiseerd was in typische Maori tatoeages. Let wel: tatoeages die de Maori cultuur respecteren. Ze zijn daarom geinspireerd op hun tatoeages, maar bevatten niet hun eigen tekens..behorend tot hun familie of stam.
Pijn deed het wel, maar ik ben erg blij met het eindresultaat en ook de omstandigheden en de plek waar ik het heb laten zetten. Tijdens onze reis:)
Nog vermoeider van het reizen en het constant inpakken van de backpacks, verlangden we stiekem naar het weerzien met Sydney. Lake Taupo redden we niet, maar wel kwamen we tot de vreeeeselijk stinkende omgeving van Rotorua. Als je een daar fikse verkoudheid hebt, heb je best geluk!
Het zag er wel mooi uit, maar het stonk echt vreselijk naar rotte eieren. De vulkanische omgeving zorgde voor warmwaterbronnen, moddervelden die constant scheten lieten en verkleurde meren.
Mooi voor foto's, maar al te lang wil je er niet blijven haha.
We reden in een keer terug naar Auckland, waar zojuist de spits was aangebroken. Wat te laat brachten we onze campervan terug en probeerden in de drukte nog een taxi te vinden naar ons hotel. We hadden een hotel vlakbij het vliegveld geboekt (voor echt een prikke van 25 euro), we vlogen de volgende ochtend al om half 9 richting Sydney.
In een rap tempo vloog de Nieuw Zeeland reis voorbij. We hebben echt genoten van de landschappen, de rust en de frisse lucht die het land te bieden heeft. De mogelijkheden van activiteiten zijn zeer uiteenlopend en daarom is het land erg aantrekkelijk voor mensen van alle leeftijden. Ach het is een stukje vliegen vanaf Nederland, maar dan heb je ook wel wat! Ik zou er zeker nog een keer naar terug keren, vooral als we daarvoor niet al 2 maanden rond hebben gereisd. Er is nog zoveel meer moois te zien op de eilanden, dan de vluchtige indrukken die wij hebben opgedaan.
Maar zelfs die...die waren al geweldig.
Het Zuider eiland
Alhoewel we maar bijna 2 weken de tijd hadden voor het zuider eiland en 4 dagen voor het noorder eiland, konden we wel snel een conclusie trekken dat het echt een geweldig land is.
Nieuw Zeeland begon voor ons in Christchurch (waar helaas zo'n 2 weken later een verwoestende aardbeving plaats heeft gevonden). We kwamen rond vijf uur aan op het vliegveld en hadden een auto gehuurd bij Apex rental cars. Voordeel van Apex rental cars is dat ze geen borg vragen, ik snap nog steeds niet helemaal waarom...maar wij hebben er graag gebruik van gemaakt :). Een budget (maar zeker grote) auto konden we gebruiken om het zuider eiland te verkennen.
We overnachtten die nacht in het centrum van Christchurch in een hotel wat bij het rondzoeken vanuit Nederland nog SO hotel heette. Tegenwoordig heet het het All Seasons hotel. Het deed ons een beetje denken aan Citizen M in Nederland, kleine kamers maar met super voorzieningen. Je moet wel elkaar goed kennen ;) want je hebt een douche cabine en toilet in de kamer...weinig privacy dus. Voor stellen of enkele reizigers is het prima in zo'n kamer. Een flat screen tv, gratis internet, mood lightning en gratis koffie en thee. Ik hoop echt van harte dat dit hotel de aardbeving heeft overleefd.
Erg goed hebben we Christchurch niet leren kennen, want na het uitchecken en een ontbijtje..reden we gelijk verder het binnenland in. We wilden uiteindelijk een paar dagen later in Queenstown eindigen, dus tijdens het rijden zouden we wel ervaren wanneer we het zat waren.
Gelukkig bleek de mevrouw zelf een Bed and Breakfast te hebben, met uitzicht op het meer. Achteraf zijn we ongelofelijk blij dat we haar aanbod hebben aangenomen, want het was echt een onvergetelijk verblijf. Het gehele onderhuis (waar je met een heel gezin in kan) verhuurde ze voor de nacht aan ons en wij konden die avond dineren in de tuin, met uitzicht op Lake Tekapo.
De echtgenoot van de vrouw wees ons die dag nog op de heldere top van Mount Cook in de verte. Hij zei als je hem vanaf hier kan zien, dus niet bedekt in wolken, dan is een bezoek zeker de moeite waard.
De volgende dag vertrokken we weer met helder weer, richting de bergen.
Een hostel aan de voet van Mount Cook werd onze eindstop voor die dag. Frisse berglucht, wat poppende oren van het omhoog rijden, maar een ongelofelijk blauwe lucht zorgde voor een fantastisch uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Voor de rest was alles groen om ons heen en de zon scheen gelukkig. De resorts die verder in het gebied zaten waren niet te betalen en tot onze verrassing was een prive kamer in het "hostel" gewoon een wat verouderde hotel kamer. Inclusief bad. Niets mis mee dus.
Je kon mooi wandelen in de omgeving en we zetten koers naar een uitzichtpunt waar je het begin (of juist het einde) van de gletsjer kon bekijken. Wat een klim! Blijkbaar hadden we geen goede conditie meer na al het gereis en gezit. Na wat stops onderweg (doen alsof je van het uitzicht aan het genieten bent) bereikten we het eindpunt.
Een bezoek aan de bar, in de bovenverdieping in het grote hostel/ hotel verliep goed....mede door het Happy Hour. We lagen die avond vroeg, moe en voldaan in bed.
De volgende ochtend werden we wakker en bij het openen van de gordijnen zagen we dat de gehele omgeving inclusief bergtoppen bedekt waren in een dikke mist. Gniffelend bedankten we het weer van Nieuw Zeeland, we hadden zeker geluk gehad met de dag ervoor en het heldere weer.
 |
| bewolkt of blauwe lucht, je moet maar geluk hebben! |
In Queenstown hadden we via Lastminute.com een ander hostel geboekt, met prive kamer en badkamer. Eenmaal aangekomen hing er een bepaalde schimmel lucht in de kamer, waar we spontane niesbuien van kregen. Na even te overleggen, toch maar gevraagd om een andere kamer...en gelukkig...er was er nog een vrij zonder apart luchtje. Queenstown bleek een erg leuke stad te zijn. Toeristisch wel, maar een erg goede plek om eigenlijk je trips over het zuider eiland te plannen. Op aanraden gingen we nog langs misschien wel de bekendste plek in Queenstown; Fergburger. De lekkerste hamburgers (van misschien wel de hele wereld), dus wij moesten dat ook maar even proberen. Inderdaad, beiden hebben we nergens anders nog zulke lekkere hamburgers gegeten. Dat valt niet uit te leggen, dat is een...gevoel ;)
 |
| een scheve straat in Queenstown |
Hoogtepunten tijdens de reis na Queenstown was onder andere de tocht op het water door Milford Sound. In Te Anau sliepen we twee nachten, zodat we de toer konden doen. In Te Anau is vrijwel niets behalve hotels en een meer.
De autorit naar de haven in Milford Sound alleen al is zeker de moeite.Via een slingerde weg rijd je door regenwouden en doordat je steeds hoger de bergen in gaat hangt de bewolking en mist laag over de weg. Bergtoppen en afgronden omringen je en zorgen voor spectaculaire plaatjes. Het voordeel van een boottocht in de ochtend (zeg tot 11 uur) is dat je de grote bussen met toeristen voor bent. Wij zaten denk ik met een man of 50 op een boot waar zeker een paar honderd man op kan. Lekker rustig dus. Milford Sound is een van de fjorden aan die kust van het zuider eiland. Fjorden zijn lange smalle inhammen in het bergenlandschap aan de kust uitgesleten door gletsjers.
Je kan er tussendoor varen, totdat je bij het begin van de Tasmaanse zee komt. Onderweg zie je watervallen, groen, veel water, mensen in kano's...en zeeleeuwen. Vooral dat laatste was erg leuk om te zien. Ze lagen te slapen of speelden wat met elkaar in het water.
Na een nacht weer in Queenstown te hebben gezeten (je komt er weer langs als je vanuit Te Anau terug rijdt) reden we richting de westkust van het zuider eiland. Een aanrader is Puzzling World in Wanaka. Ook voor 'grote mensen' als wij erg leuk!
Je kan je vermaken (in ons geval..anderhalf uur) in het doolhof. Het leek zo makkelijk, maar met het warme zonnetje boven ons..raakten we toch aardig geirriteerd, we konden de uitgang niet vinden! Uitgedroogd en uiteindelijk valsspelend door een nooduitgang te gebruiken, kwamen we weer aan in het gebouw. Puzzling World test al je zintuigen, intellect en (geestelijk) uithoudingsvermogen. Afhankelijk van je eigen geduld natuurlijk ;).
Puzzling World achterlatend wilden we die nacht in Haast overnachten. Heb geen Haast wanneer je naar Haast gaat...er is niet zo heel veel hehe. Een World Heritage gebied, wat me een beetje deed denken aan onze waddeneilanden (op een positieve manier dus :)). Vlakbij de zee, veel groen, vlak land, meeuwen en geluiden van meer zee vogels in de verte. Wadlopen kon je hier vast ook wel ergens doen. De nacht daar was voor ons puur als noodzakelijke stop en de volgende dag reden we weer vroeg verder.
Iets waar we naar uit hadden gekeken was het bezoeken van een bekende gletsjer in Nieuw Zeeland, de Franz Josef Glacier. Een klein stadje met veel hotels, gezellige bars en restaurants. Een verzamelplek van helicopter tours en wandeltochten naar de gletsjer. We boekten snel onze wandeltoer voor de volgende dag, een tocht die om 10 uur begon en ons pas deed terugkeren rond 6 uur. Best lang dus!
Maar zeker de blaren en spierpijn waard. Verrassend is nog hoever het lopen is totdat je onderaan het begin van de gletsjer staat. Eenmaal op het ijs heb je je clamp-ons (spikes) onder je schoenen gebonden en oefen je wat onwennig niet over je eigen voeten te struikelen.
De gids nam ons op sleeptouw en hakte als het nodig was trapjes uit in het ijs. Soms moesten we door spelonken tussen het ijs klouteren en glijden. Als je claustrofobisch was hoefde je niet overal te volgen gelukkig. Het ijs was op sommige plekken lichtblauw en net zoals bij Mount Cook was het weer die dag geweldig. In een koude omgeving konden we grotendeels zonder jas en met korte broeken rondlopen. De blauwe lucht en warme zon gaven ons een welkom gevoel.
Het mooie was doordat we de toer hadden geboekt, we na terugkomst gebruik konden maken van de buiten spa in het stadje. Verschillende baden met een temperatuur van 36 tot 42 graden, waren ideaal om je pijnlijke kuiten en voeten doen ontspannen. Na 20 minuten gleden we zowat uit ons huidje, dus helemaal klaar om lekker na een drankje in bed te kruipen.
Punakaiki, een plek aan de kust waar de Pancake Rocks te vinden zijn.
Een eigenaardige naam voor een stad en een nog eigenaardiger fenomeen om te bezoeken. Veel mooi groen, met inheemse planten en fantastische uitzichtpunten aan de kust.
De dagen na de Franz Josef Glacier verstreken aardig snel en overal waar we kwamen konden we nog maar kort zijn. In Punakaiki verbleven we ook 1 nacht en reden de dag erop in rap tempo naar Nelson. Twee dagen later moesten we namelijk de ferry (boot) nemen vanaf Picton naar Wellington (op het noorder eiland). De B & B in Nelson hadden we voor een super goede deal kunnen boeken en gastvrij werden we ontvangen. Het voelde alsof we bij familie bleven logeren, wat erg fijn was..na weer een tijdje zo te hebben gewisseld van locaties en hotels.
Nabij Nelson ligt het Abel Tasman Park. Ook zeker een bezoek waard voor lange wandeltochten of kampeeravonturen. Kano's of fietsen huren is er ook mogelijk. Nou moet ik eerlijk toegeven dat toen wij er waren, we een overkill hadden aan 'al het moois wat NZ te bieden heeft'. We waren moe en konden gewoon niet meer zien wat een plek nou extra mooi maakte. Mooier dan de voorgaande speciale plekken...op die manier. Voor natuurliefhebbers is het denk ik wel een must-do, ook door te kamperen kan je dagenlang in tentjes en hutten lekker vertoeven binnen het park.
Bijna vertrokken we naar het noorder eiland. De auto moesten we in Picton terugbrengen en gelukkig zat Apex ook bij de haven. De bootreis verliep gelukkig erg rustig en de zon scheen (alweer!). Soms kan de overtocht daar blijkbaar erg ruig zijn, met hoge golven.
Jammergenoeg zagen we geen dolfijnen naast de ferry, maar het varen tussen de rotsen en stijle wanden was ook erg mooi.
In Wellington op het noorder eiland gingen we aan wal en doordat we de volgende middag al zouden vliegen naar Auckland, checkten we snel in hotel in. Het was toen 6 uur en na wat eten te hebben gehaald wandelden we nog een klein rondje door het centrum. Wellington, zo bleek, was ook weer een erg leuke stad. Gelegen aan het water, met een zakencentrum, maar toch hing er een gezellig dorps gevoel. Ook leken er best wat uitgaansgelegenheden te zitten. Wat we eerder onderweg van iemand hadden gehoord was, dat het hier "helemaal geweldig was in het weekend". Jammer dat wij er op een maandag zaten.
De volgende dag na het uitchecken, lieten we onze tassen nog even staan en liepen richting het Museum Te Papa. Van vrienden hadden we de tip gekregen zeker dit museum te bezoeken als we tijd hadden. Onze vlucht vertrok pas over een paar uur en we maakten graag gebruik van het GRATIS museum. In het uurtje dat we er waren (veeeeel te kort) hebben we 1 verdieping kunnen bezoeken. Het museum is echter wel wat verdiepingen groter, dus helaas hebben we niet alles kunnen bekijken. Geweldig dat een stad zo'n voorziening heeft.
Toevallig en een ook beetje luguber, bezochten we die dag ook het gedeelte in het museum wat ging over aardbevingen in Nieuw Zeeland. We stonden in een klein kamertje waar je kon ervaren hoe een aardbeving aanvoelde, met enge geluiden etc. Een dag later vond de aardbeving in Christchurch op het zuider eiland plaats...
Het Noorder eiland
Met een strak schema zaten we maar 5 dagen op het Noorder eiland, voordat we terug zouden vliegen naar Sydney, Australie. We konden tot uiterlijk Lake Taupo rijden binnen deze tijd.
Via eerder geinterviewde Nederlanders Coby en Joop (in Melbourne) kwamen we uit bij de tante van Joop (Bep), ergens op het noorder eiland. We hebben haar geinterviewd over haar emigratie een hele lange tijd geleden vanuit Nederland naar Nieuw Zeeland. Het interview zal snel op deze site terug te vinden zijn.
Daarnaast kon ik weer een puntje afvinken op mijn Oz-list (de to-do-list) voor tijdens onze reis. Een half jaar voor onze reis had ik al contact gemaakt met een tatoeerder in Auckland die gespecialiseerd was in typische Maori tatoeages. Let wel: tatoeages die de Maori cultuur respecteren. Ze zijn daarom geinspireerd op hun tatoeages, maar bevatten niet hun eigen tekens..behorend tot hun familie of stam.
Pijn deed het wel, maar ik ben erg blij met het eindresultaat en ook de omstandigheden en de plek waar ik het heb laten zetten. Tijdens onze reis:)
Nog vermoeider van het reizen en het constant inpakken van de backpacks, verlangden we stiekem naar het weerzien met Sydney. Lake Taupo redden we niet, maar wel kwamen we tot de vreeeeselijk stinkende omgeving van Rotorua. Als je een daar fikse verkoudheid hebt, heb je best geluk!
Het zag er wel mooi uit, maar het stonk echt vreselijk naar rotte eieren. De vulkanische omgeving zorgde voor warmwaterbronnen, moddervelden die constant scheten lieten en verkleurde meren.
Mooi voor foto's, maar al te lang wil je er niet blijven haha.
 |
| alsof je op de wc zit... |
We reden in een keer terug naar Auckland, waar zojuist de spits was aangebroken. Wat te laat brachten we onze campervan terug en probeerden in de drukte nog een taxi te vinden naar ons hotel. We hadden een hotel vlakbij het vliegveld geboekt (voor echt een prikke van 25 euro), we vlogen de volgende ochtend al om half 9 richting Sydney.
In een rap tempo vloog de Nieuw Zeeland reis voorbij. We hebben echt genoten van de landschappen, de rust en de frisse lucht die het land te bieden heeft. De mogelijkheden van activiteiten zijn zeer uiteenlopend en daarom is het land erg aantrekkelijk voor mensen van alle leeftijden. Ach het is een stukje vliegen vanaf Nederland, maar dan heb je ook wel wat! Ik zou er zeker nog een keer naar terug keren, vooral als we daarvoor niet al 2 maanden rond hebben gereisd. Er is nog zoveel meer moois te zien op de eilanden, dan de vluchtige indrukken die wij hebben opgedaan.
Maar zelfs die...die waren al geweldig.
zaterdag 12 maart 2011
30 januari - 8 februari 2011 | Mighty marvelous Melbourne
Uiteindelijk hebben we hier zo'n 5 dagen gezeten en tussendoor de Great Ocean Road voor enkele dagen bezocht.
Melbourne en de Great Ocean Road hebben we zo'n 3 jaar geleden op een tempo gedaan waar de meeste Chinezen en Jappanners nog "U" tegen kunnen zeggen...erg snel dus. We scheurden binnen 1 dag van Adelaide naar Melbourne en stapten onderweg even uit om wat foto's te maken van de 12 Apostles en dergelijke.
Dit jaar hadden we gelukkig wat meer tijd ervoor uitgetrokken, dus we leerden Melbourne ook wat beter kennen.
 |
| 12 (of wat minder ;)) Apostles |
We kwamen aan het eind van de dag na een tocht wat lange vlucht vanuit Broome (west Australie) in Melbourne aan. Vic Hall (nu blijkbaar veranderd van naam in Space hotel) had ik al een half jaar ervoor geboekt en wat ik erover had gelezen was dat het een simpele, hostel achtig verblijf zou worden. Wel konden we gelukkig ook kiezen voor een prive kamer, dus wat dollars extra hadden we daar wel over. De badkamers en toiletten deel je dan wel, ook waren er voorzieningen als een keuken en een kleine bioscoop.
Goed, wij kwamen aan op Melbourne Airport..en reden met een extra grote taxi (mede door de meegesleurde surfplank) richting het centrum. Zo'n 80 dollar armer (ja het was blijkbaar best een afstand vanaf het vliegtuig, dus wees gewaarschuwd) stopten we voor het hotel/hostel.
Houten schotten, uitstekende electriciteits draden en het uiterlijk van een huis uit de krottenwijken van Sri Lanka.. ging er ineens een lampje bij me branden dat er op de website van het hotel had gestaan: Werkzaamheden vanaf januari 2011!
Dat hield dus blijkbaar in dat de gehele receptie was getransformeerd tot alleen een balie met een beteuterde werknemer erachter en het plafond en de rest van de hal totaal gestript waren.We kwamen uiteindelijk in onze kamer terecht, wat over het algemeen prima maar basic was. In de nacht bleek blijkbaar dat de gemiddelde leeftijd in Vic Hall 20 jaar was...en waarschijnlijk allemaal voor de eerste keer alleen op reis waren...Als een oud besje heb ik de hele nacht wakker gelegen door het rennende grut en hun geschreeuw over de gang. Ik besefte dat ik toch misschien wat te oud werd voor een hotel als dit. Steef slaapt als altijd overal doorheen dus die is nooit te oud om in een hostel te slapen;).
Toen om klokslag 8 uur in de ochtend (wanneer de kinderen allemaal eindelijk lagen te slapen) de werkzaamheden in het hotel weer begonnen (geboor direct onder onze kamer) besloten we maar te gaan klagen. Gelukkig hebben we de twee nachten erna in een kamer helemaal boven in het gebouw kunnen zitten. Voor hetzelfde budget bedrag inclusief (schone) badkamer en luxere kamer en exclusief kinderachtig gedrag op de gang.
Je raadt het al, ik werd ook weer een jaartje ouder;) dus ik vierde mijn 29e verjaardag in Melbourne wat Nederlandse oud huisgenoten uit Sydney. Ook onze voormalige huisbaas uit Sydney, die nu in West Australie woont, kwam speciaal over voor ons...en zo konden we een vluchtige 24 uur met elkaar doorbrengen.
Enkele hoogtepunten in Melbourne waren zeker het bezoeken van de Melbourne Gaol (wat je dus uitspreekt als jail gewoon, maar waar we na 10 keer het woord letterlijk als g-a-o-l te hebben uitgesproken pas achterkwamen). Echt een indrukwekkende omgeving, met verhalen over veroordeelden...sommigen onterecht en anderen welverdiend.
Als je ooit nog de film "Ned Kelly" kan gaan kijken (kopen/ downloaden) dan zie je het verhaal van de meest bekende veroordeelde die in de Melbourne Gaol heeft gezeten (en is opghangen). De nu overleden Australische Heath Ledger speelt erg goed de rol van Ned Kelly in deze film. Wij ervaarden ook hoe het was om een gevangene te zijn in een klein rollenspel met een beambte (die het angstwekkend goed speelde).
De gratis tram die een rondje door het centum rijdt brengt je gemakkelijk naar de main touristic spots, super dat zoiets bestaat in zo'n grote stad. Het aquarium lieten we toch maar even voor wat het was, omdat de prijzen voor zo'n uitstapje altijd een beetje tegenvallen helaas. Met de Nederlandse vrienden bezochten we nog het Eureka Skydeck, een erg hoog gebouw waar je uitzicht hebt over bijna heel Melbourne. Ook kan je ervaren hoe het voelt om ineens de grond onder je te zien wegvallen....en je de auto's heeeel klein onder je door ziet rijden.
Melbourne heeft erg veel toeristische, culinaire, bezienswaardige en muzikale attracties en ik moet zeggen dat een kleine week nog veel te kort was om een goede indruk van de stad te krijgen. Met pijn in mijn hart moesten we Melbourne inruilen voor de nieuwe reis naar Nieuw Zeeland. De volgende keer als ik weer in Australie terugkeer zal ik zeker voor een langere tijd in Melbourne verblijven, omdat ik voor mijn gevoel zoveel meer in de stad had kunnen doen!
Nogmaals; www.thatsmelbourne.com.au is een super site waar je veel informatie en leuke tips uit kunt halen als je in Melbourne bent. Ook staan daar de podcasts op, zodat je door middel van de mp3 files te downloaden en op je mp3 speler te zetten...je een prive rondleiding door verschillende delen van de stad kan krijgen..GRATIS. Ik baal er persoonlijk wel van, want ik heb ze gedownload maar uiteindelijk niet de wandeling gedaan, omdat we er gewoon geen tijd voor hebben gehad.
Ook hebben we door te mailen naar een Australisch tv programma wat ik altijd kijk in Nederland (door de afleveringen te downloaden), bij een live tv uitzending gezeten! The 7PM project is een dagelijks nieuwsprogramma en wordt iedere dag opgenomen in Melbourne met een live publiek (waar wij er die dag twee van waren :)).
Zo zie je maar, door gewoon te mailen kun je echt hele leuke dingen doen...als het maar in je opkomt en je actie onderneemt. Helaas mochten we geen foto's maken en onze telefoons moesten gelijk uit bij binnenkomst van de studio's, dus het is alsof we er nooit zijn geweest. ;) Toch heb ik enkele (voor mij) bekende Australiers gezien...wat helemaal bizar is omdat ik ze normaal gesproken vanuit ons huisje in Zwijndrecht op de computer zag. Voor hun waren we gewoon wat Australiers die naar de studio waren gekomen...toch grappig.
Ja, Melbourne heeft wel een speciaal plekje gekregen en ik hoop dat ik er ooit weer terug zal keren om er weer heerlijk uit eten te gaan..of ergens op een rooftop mijn verjaardag te vieren met een drankje. Met uizicht op het zakencentrum en de verlichte hoge gebouwen uiteraard.... ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)